De tandarts.
Hij zat nu al 3 uur in de wachtkamer bij
de tandarts en begon zich zolangzamerhand af te vragen waarom het toch zo lang
duurde.
En al die tijd was er ook nog geen patient bij gekomen.
'Zou er misschien iets aan de hand zijn?' kwam het in hem op. 'Zal ik even in
de behandelkamer gaan kijken? Het is natuurlijk een beetje vreemd om dat te doen,
maar aan de andere kant is 3 uur in de wachtkamer zitten ook een beetje vreemd'.
Zodoende besloot hij om het er maar op te wagen.
Zachtjes sloop hij over de gang in de richting van de behandelkamer en klopte
voorzichtig op de deur. Toen iets minder voorzichtig en nadat een flinke dreun
ook geen reaktie opleverde opende hij de deur.
Geen ziel te bekennen.
Wel de gewone tandartsstoel plus verdere uitrusting, maar geen tandarts of assistente
te zien. 'Of ik heb me vergist in de afspraak of er is iets anders aan de hand'
zei hij zachtjes in zichzelf en de afspraak, daar was hij toch wel tamelijk zeker
van.
Toen hij zich omdraaide om de kamer weer te verlaten stond hij oog in oog met
de tandarts.
'Goedemiddag, Mijnheer van Dongen', sprak deze opgewekt, 'U heeft het een flinke
tijd in de wachtkamer uitgehouden, niet? En dat zonder een tijdschrift in te kijken!
Verbazingwekkend! Waarom komt U niet even in de huiskamer voor een kopje thee?'
Te verbaasd om te reageren volgde Kees van Dongen de tandarts naar het woongedeelte.
Toen ze beiden hadden plaats genomen vervolgde die: 'U vraagt zich natuurlijk
af waarom U, na 3 uur in de wachtkamer gezeten te hebben, hier uitgenodigd wordt
voor een kopje thee. Ik zal het U uitleggen. 1 Dag per jaar maak ik een afspraak
met slechts 1 patient en laat de patient in de wachtkamer zitten totdat hij of
zij ongeduldig wordt en in de behandelkamer gaat kijken. Ik heb een keer een vrouw
gehad, die bijna tweeeneenhalfuur bleef zitten, maar meestal halen ze de anderhalf
niet.
Daar komt dan ook nog bij dat U de eerste bent die niet de tijd verdreef met de
tijdschriften, maar gewoon stil bleef zitten.
U moet werkelijk een wonderbaarlijk exemplaar zijn! Had U geen behoefte om de
tijd te doden? Of interesseerden de tijdschriften U misschien niet?'
'Ach', zei Kees een beetje verlegen, 'ik had gewoon niet zo'n zin om te lezen
en de meeste tijdschriften die U daar heeft liggen gaan me toch een beetje boven
mijn pet'.
'Jaja',vervolgde de tandarts, 'Zoiets vermoedde ik al. Interessant. Interessant.
Maar mag ik U vragen; bent U bereidt om U aan verdere experimenten te onderwerpen?'
'Me aan verdere experimenten onderwerpen?' ,stamelde Kees, 'Wat bedoelt U?'
'Wel, U zal inmiddels wel begrepen hebben dat ik niet alleen maar geinteresseerd
ben in het vullen van kiezen, maar ook een studie maak van de mens, dan wel van
de menselijke geest. En ik geloof dat het bestuderen van mensen die niets te doen
hebben de meest opzienbarende resultaten oplevert.
Sommige mensen die jarenlang helemaal niets te doen hebben, vezrzinken in een
staat van sereniteit. Het lijkt net alsof ze slapen, maar ze zijn net zo wakker
als U en ik nu. Maar anderen worden, onder ons gezegd, gewoon gek. Beginnen aan
de muren te krabben, zitten hele dagen in hun neus te peuteren of hun oren!
Die vrouw waar ik het over had, die tweeeneenhalf uur in de wachtkamer bleef zitten,
is nu werkelijk in een diepe rust verzonken, maar sommigen, die na 30 minuten
al aan hun nagels begonnen te bijten, hebben nu natuurlijk geen nagels meer aan
hun vingers.' Kees, die zich een beetje ongemakkelijk begon te voelen, zei dat
hij dacht dat het zolangzamerhand tijd werd om maar weer eens op te stappen.
'Ja', zei de tandarts, 'Ik geloof dat we nu voor voorlopig wel genoeg gepraat
hebben. Maar ik sta er op om U eerst nog mijn verzameling tropische vissen te
laten zien. Vissen zijn werkelijk fascinerende wezens. Ze zwemmen rond, rond en
rond zonder zich ogenschijnlijk een moment te vervelen.
Kees volgde hem zonder een zweem van wantrouwen.
"Out of perfection, nothing can be made."
- Quasimodo -